พิธีฌาปนกิจ เสนาโค้ก พี่น้องในวงการอาลัยรัก แก๊งเสนาใส่ยูนิฟอร์มไว้อาลัย ดูหนังออนไลน์เต็มเรื่อง ชัดระดับ hd ดูฟรี

คนในวงการบันเทิงเดินทางมาร่วมส่ง “เสนาโค้ก” เป็นครั้งสุดท้าย หลังมะเร็งตับคร่าชีวิต

เต็มไปด้วยความเศร้า พิธีฌาปนกิจ เสนาโค้ก หรือ สมชาย เปรมฤทธิ์งษ์ ที่จากไปอย่างเงียบๆด้วยโรคมะเร็งตับ ในวัย 62 ปี เมื่อวันที่ 15 ก.ย. 2564 ก่อนหน้านี้ โดยครอบครัวได้นำร่างมาประกอบพิธีทางศาสนาที่ศาลาจารุไม่ลินท วัดชลประทานรังสฤษดิ์ ปากเกร็ด และประกอบพิธีฌาปนกิจวันนี้ (21 ก.ย.64)

โดยเวลาราวๆ 12.30 น. ครอบครัว “เปรมฤทธิ์งษ์” ได้เคลื่อนศพของ “เสนาโค้ก” จากศาลาจารุไม่ลินท มายังเชิงตะกอนเพื่อประกอบพิธีสัมมนาเพลงในเวลา 14.00 น.
โดยลูกสาว “สมาย – รสธร เปรมฤทธิ์งษ์” เป็นผู้ถือรูปของผู้เป็นบิดาเดินนำ และมีคุณแม่ (ภรรยาเสนาโค้ก) รอเดินอยู่เคียงข้าง ในเวลาที่ลูกชายคนเล็ก “มาวิน เปรมฤทธิ์งษ์” ไม่สามารถมาร่วมงานพ่อได้ เหตุเพราะกำลังศึกษาอยู่ที่ประเทศอเมริกา

เว้นแต่คนในครอบครัว พี่น้อง ก็ยังมีเพื่อนฝูงญาติในแวดวงสำราญใจมาร่วมส่งวิญญาณ “เสนาโค้ก” เป็นครั้งสุดท้าย เป็นต้นว่า อรุณ ภาวิไล , ติ๊ก กลิ่นสี , เปิ้ล นาคร ศิลาชัย , หนูแหม่ม สุริวิภา พร้อมสามี , เสนาเพชร , เจี๊ยบ วัชระ , อั๋น วัชระ แวววุฒิความบันเทิง ฯลฯ โดย “กลุ่มเสนา” ทุกคนได้พร้อมใจกันใส่ชุดยูนิฟอร์มของผู้นำเสนอในรายการ “การทำสงครามขยับเหงือก” มาร่วมไว้อาลัย และได้เปิดใจกับสื่อมวลชนว่า

“กลุ่มเสนา” ใส่ชุดมาอาลัยอาวรณ์?

หนูแหม่ม : “เป็นไอเดียของพี่เพชรคนแรก แล้วบอกให้พวกเรามารอที่นี่สักครู่เอาชุดมาใส่มาส่งพี่โค้ก”

ติ๊ก : “เขาไปเอาชุดจากเจเอสแอลมา แล้วมาลองใส่กันดู ราวๆ 25 ปีที่มารวมตัวกันและใส่ชุด

เปิ้ล : “เป็นยูนิฟอร์มที่ความสำเร็จในสมัยที่พวกเราเป็นเด็กๆกัน และพวกเราได้ได้โอกาสมาทำกิจกรรมด้วยกันที่คนประเทศไทยทั้งประเทศมีความสุขมากมายๆในขณะนั้น ในชื่อ “การทำสงครามขยับเหงือก” มีเราเป็นนักศึกษาพึ่งจะจบมาใหม่ๆแล้วมารวมตัวกัน เรียกว่าเป็นงานชิ้นแรกๆในแวดวงสำราญใจที่เราได้ได้โอกาสตั้งเนื้อตั้งตัวมาจนถึงทุกวันนี้ และนี่คือชุดยูนิฟอร์มเสนาที่ความสำเร็จ จริงๆพวกเรายังมีอีกหลายๆคนศูนย์รวมอยู่ ไม่ว่าจะเป็น เสนาหอย , เสนท้องนาลิง , พระโน้ส อุดม ฯลฯ

อรุณ : “วันนี้ก็มาส่งพี่โค้กครับผม เขาหมดกรรมไปแล้ว แม้กระนั้นพวกที่เหลือคือยังมีกรรมอยู่ จำเป็นต้องอยู่ม้วนใช้กรรมกันต่อไปเนอะ ก็มาส่งเขา เขาไปก็ดี”
หนูแหม่ม : “ถามคำถามว่าความน่ารักน่าเอ็นดูของพี่โค้กมีอะไรบ้าง ความจริงพี่โค้กพี่ใหญ่ เป็นคนที่รอช่วยดูทุกๆอย่าง ในเวลาที่มีคนใดกันด่าทอพวกเราหรือต่อว่าพวกเรา พี่โค้กจะออกหน้าให้ตลอด ก็คือยอมสารภาพ รับชอบทุกๆอย่างของเรา ดูคิวให้ ดูแลน้องๆตบๆให้มันเป็นไปในทิศทางนี้ คือเป็นรุ่นพี่ผู้ใหญ่ที่รอดูแลเราตลอด ด้วยเหตุดังกล่าววันนี้ก็จะเป็นวันที่พวกเรามาส่งพี่เขาเป็นวันสุดท้าย ก็กล่าวว่าพวกเราส่งพี่ได้เพียงนี้นะ สักครู่ก็เจอะกัน แม้กระนั้นเจอพี่ติ๊กก่อน (หัวเราะ)”

ก็ไม่มีอะไรที่จะทำให้พวกเรารู้สึกรำลึกถึงพี่ได้เว้นแต่..คือหลายๆคนอาจจะเห็นว่าเพียงนี้หรอ แม้กระนั้นมันคืออย่างที่พี่เปิ้ลพูดไปหมดแล้ว คือยูนิฟอร์มที่ความสำเร็จของเรา เราเกิดมาจากนี้ด้วยกัน ด้วยเหตุดังกล่าววันนี้พวกเราทำสิ่งซึ่งสามารถทำเป็นยอดเยี่ยมก็คือมาส่งพี่ด้วยชุดนี้กันค่ะ ระยะเวลานั้นพวกเรามีความสุขสำหรับเพื่อการทำงานกันมากมาย มีครบรสเลยจ้า”

จากนั้นเหล่าเสนาร่วมร้อง “เพลงการทำสงครามขยับเหงือก” และทางด้าน “หนูแหม่ม” ก็ได้ตะโกนหันไปที่เชิงตะกอนว่า “โชคดีค่ะพี่โค้ก”